mijn ogen stonden op steeltjes verbaasd verwonderd en blij ik kon gewoon met hem praten hij sprak hetzelfde dialect als mij Hardenberg de winkelstraat een koude januaridag in 2006 donkere man met wooden shoes gaf onverwachte integratieles ik weet niet vanwaar hij komt en of hij weer weg moet gaan maar één ding zag ik wel direct de man had gele klompen aan geen idee of hij ze houden mag of toch ooit weer inleveren moet mag…
Diep verscholen in mijn innermens Schuilt een lang gekoesterde wens Ooit eens dat gedicht te maken Dat hart en ziel der lezers zal raken Vannacht had die nacht moeten zijn Weldadig warm in bed, ik lag zo fijn letters kwamen spontaan bovendrijven Mijn woorden zouden eeuwig blijven Poëzie van ongeëvenaarde kwaliteit Als een mes dat door de boter snijdt Strofe na strofe kan ik u betogen Fenomenaal en, met gesloten ogen Ik heb zulke mooie zinnen bedacht…
Och kon ik maar piano spelen Al was het ook maar ene maal De harten raken van zo velen De adoratie van een volle zaal Och kon ik maar piano spelen Een prachtige sonate van Strauss ik zou handtekeningen uitdelen onder een ovationeel applaus Och kon ik maar piano spelen Al was het maar voor ene maal De vlooienmars zal nooit vervelen Ook al zit er niemand in de zaal
Luid geknal en het heffen van het glas Het lijkt of het alweer een goed jaar was Vrolijkheid al om, buiten is niemand alleen Hoog aan de hemel spat vuurwerk uiteen Gelukkig nieuwjaar wensen we iedereen toe We geven elkaar een hand en een knuffel toe Iedereen lijkt familie, mooier kan het haast niet Het mag, maar denk om de mensen met verdriet Verdriet omdat hun man en vader niet meer leeft Of omdat een huwelijk geen stand…
Ontvleugeld sterven je was er zo dicht bij,onderweg naar het lichtdat je zou verwarmen maar ijzig waternestelde zich tussen je vleugelsen deed ze breken ze brokkelden af, en jekon niet meer vliegen,weg van de wintervorst je was er zo dicht bij en nu hang je daarontvleugeldaan koude stenen dood
Winterhart als ik denk aantoen de dagen koudwaren dreigende luchtendonkerden over langzaam smeltende sneeuw die knisperdeonder blote voeten te langzaam smolt maar elke druppel een hartklop naar morgen
De volgende tekst is geschreven door een voor mij op dat moment onbekende mevrouw,in het gastenboek van de Koperen Hoogte op 30-12-01 Een turbulent einde van 2001 Iedereen veel liefs Het leven is de moeite waard Gedi Volkers, tot in de eeuwigheid Afscheid zo indrukwekkend en zo warm geschreven in een enkele zin een gastenboek in een hotel alles zeggend, einde en begin gelezen met ogen nat van tranen geschreven met heel vaste…