Eeuwige zomer grijs en dreiging trotserend alleen omdat jij bij me bent dicht tegen me aan op het verlaten strand (ik zou ook niet anders willen) terwijl de wind mijn hoofd leegblaast gedachten zonder woord voelbaar in de jagende wolken luchtkastelen bouwen door de warmte dicht bijeen tussen schelpengruis knisperend op de ruis van zee beklim de hoogste duinen …
Dictator rijkdom verworven door kwaad in onwerkelijke weelde gebaad zoveel onschuldig bloed vergoten mensen om niet doodgeschoten onmenselijke martelpraktijken het land bezaait met lijken angstig wreed terreurbewind ontzag geen vrouw of kind vergulde marmeren paleizen omringd door dwaze wijzen met volmacht van de haat een geterroriseerde staat schijnbaar onaantastbaar gelukkig toch breekbaar een klein hol onder de grond opgejaagd als een zwerfhond een vermoeide gebroken man dat een despoot zo eindigen kan een hol,…
De krantenmevrouw elke ochtend om klokslag zes uur, punctueel op tijd die aardige mevrouw die de ochtendkrant verspreidt Ze mist nooit een dag, heeft altijd een goed humeur opgewekt komt ze binnen door de glazen draaideur goedemorgen zegt ze, en legt de stapel kranten neer ik groet haar zonder op te kijken, dat was het weer het zo gewoon geworden ritueel van iedere dag zo gewoon, ik zie niet eens haar vrolijke glimlach dan plots iemand anders die met de…
Dag en nacht kleur nachten zon en dagen donker als vreemdeling in de stilte worsteling met de tijd als wijzers van de klok achterwaarts gaan in kringloop en minuten traag terug tikken naar het licht van de maan, bij daglicht overdenk de voorbije dag vooraf, proostend op de ondergaande zon die net op komt nacht en dag
Hoe ver vanwaar zijn wij gekomen verdwaald misschien in ons gaan naar morgen, the sky is the limit zonder te denken over gisteren hoe het anders kan misschien wel moet vertel mij wat je ziet als de volle maan naar je lacht in de stilte van een lentenacht
Heel even zag ik het flonkeren, klokjes en krokussen koele bergmeren en een vulkaan zag de zon, de maan je kleurde regenboog en ik, ik zag lente in jouw ogen
Het donkert reeds het vuur ruikt naar nevel en korte dagen die langer lijken dan in de zomer omdat de tijd te langzaam tikt door een dag die zich voort- sleept tussen twee schemers als door het rot van een stervende zomer
Ganzen strakblauwe hemel, helder zicht het wonderschone ochtendlicht schreeuwende ganzen in de lucht ontlokken mij een diepe zucht vlieg met ons mee naar onbekend ongereptheid die je nog niet kent ik spreid mij vleugels en stijg op ik zie de aarde als een notendop ik laat de wereld stilaan achter mij ik vlieg steeds hoger, ik ben vrij ik zweef naar onbekende oorden ik vlieg, en mij ontbreken woorden ik wil wel schreeuwen naar omlaag vlieg…
De nacht bruisend bloed dat ongeremd bij nacht en ontij zegeviert in in donkere gedaanten die opgedirkt en naamloos marcheren als kuddes blinde kalveren van kroeg naar kroeg om laveloos te vieren op het ritme van nieuwe trommels en bazuinen opgezweept door het ritme van het licht wie hoort hun kreten als de nacht doormidden breekt, en het gebral van hen die zichzelf hebben verloren in een wankelend hun weg zoeken naar een verworven bed…
Hoe vaak nog lente ? wanneer de aarde stopt met draaien de hemel enkel zwarte wolken geeft de golfslag van de zee te hoog wordt er niets meer overblijft van wat leeft hoezeer de schepping kreunen zal onder `s mensen zelfgenoegzaamheid door onbekwaam rentmeesterschap de bom op scherp gezet wordt in de tijd hoezeer de schepping zuchten zal de schitterende zon te heet zal blijken ozon, mens en dier niet meer beschermt het groene paradijs zal gaan…