Bloemen groeien en geuren eindeloos mooi ontelbare kleuren harmonieuze tooi bloemen voedsel om te leven meer hoeven ze niet bloeien maar even `t einde in het verschiet bloemen langzaam sterven geur die verdwijnt bruine bladernerven knop die verkwijnt bloemen en mensen overeenkomst is daar hun korte levenscyclus lijkt heel erg op elkaar
Blikken in geverfd glas ik keek op en zag de frons op je gelaat en je versluierde blik die iets van hulpeloosheid in zich herbergde en die meer vragen opriep dan er antwoorden mogelijk zijn hoezeer ik mijn best deed je lippen bleven gesloten ondanks verwoede pogingen al was het ook maar een zachte fluistering uit jouw mond te vernemen ik zag je peinzende blik en de vastberadenheid waarmee jij je schouders optrok en je het gezicht…
Begraafplaats knerpend grindpad koud en kil marmeren stenen verweerd en stil treurwilgen markeren de groene heg gestorven geliefden voor altijd weg rouwende mensen geheel ontdaan gebogen hoofden, de ogen betraand eind van een leven, het aardse bestaan alles voorbij waarom moest het zo gaan eeuwige rustplaats wachtend op niets een laatste stille groet, of is er toch iets? de dood overwonnen, verslagen voorgoed wij kunnen het niet het is God die het doet zijn zoon gestuurd om de dood te…
Duizend hij vergaarde de woorden, gedrukt op wat ooit hout was en stapelde ze, tot hij ze als kunstschilder hun laatste leesbare kleuren gaf als bewijs van wat ooit waarheid was drieëndertig maanden, voor eeuwig gepenseeld op de panelen van hun eigen seizoen voor ze konden worden vergeten in de hectiek van een nieuwe tijd, een nieuw millennium en ik, ik mocht onverwacht verdwalen in het kunstig panorama van de laatste duizend dagen …
Geen woorden als tekst geen woorden zijn gedachten vloeibaar blijken als ik nadenk over morgen of achterom probeer te kijken als zinnen blijven steken het klankbeeld mistig schijnt hersenspinsels blijven dwalen en logica plotsklaps verdwijnt als dromen, dromen blijven de waarheid achterhaald er vraagtekens gaan rijzen en minimaal wordt uitbetaald als letters worden uitgehold waanideeën krijgen vaste voet lettergrepen haast onzichtbaar de twijfel haar intrede doet als tekst geen woorden zijn doelloos verwaait in de…
De tranen op jouw bast och kon jij maar spreken over de gapende wond die gesneden is in jouw en de (achteraf) zinloze schaduw die je schonk aan wie je liefste was waartoe dienen nog jouw wortels die vast verankert in vruchtbare grond het water opzogen om meer dan alleen jouw eigen dorst te lessen wat nog is de zin om groen te blijven en te groeien nu die tak die liefdevol in jouw was geënt…
Brilcream blues veelbelovende woorden die zij mij schreef gaven mij hoop voor de toekomst daar waar het licht van de maan ruimte zag en glans bracht boven mijn rimpels op mijn kalende kruin waar enkel korte stekeltjes doen herinneren aan betere tijden het wonder zou aanstaande zijn wanneer ik al was het voor eens gehoorzamen zou vol en krullend zou mijn kruin zijn en mijn vertrouwen eens te meer grenzeloos hoe ijdel bleek mijn…
Als verborgen verlangen ontluikt als lentetijd mijn gevoel bespeeld groeit het diep verborgen verlangen naar de zalige loomheid van een langzaam naderende zomer verlangen naar de dauw, van slierten ochtendnevel die als een kleed de aarde toedekt en vocht afgeeft om het palet te voeden de koestering van het idee dat het kabbelende ritme van de dagen slechts wordt verstoord wanneer de zon de rand van haar bestaan zoekt hunkering naar de geur die de aarde…