Het laatste gras rillend onder een dek van dreigende regenwolken kleurt de aarde grijs als verkleumd boeket waarvan de eerste bloemen sterven in schoonheid daar waar bomen zinloos zoeken naar hun laatste zon zonder dat iemand nog schaduw zoekt krab het laatste gras uit het straatwerk en veeg een zomer bijeen slechts een emmer vol
Het is maar hoe je het bekijkt 1 de nacht die als een donker kleed alle vormen onder zich verstopt en enkel het vage schijnsel van de kroonluchter boven mij schenkt mij enige verlichting hoe langzaam kruipt de tijd die als mijn grootste vijand schijnt te genieten van haar traagheid zodat het donker zich eindeloos kan uitspreiden zonder horizon ik tel de minuten in totale stilte waarbij het kloppen van mijn hart het ritme aangeeft…
Het is maar hoe je het bekijkt 2 heerlijk die donkere nacht die alle vormen onder zich verstopt zodat ik rustig van het licht kan genieten wat de kroonluchter boven mijn hoofd verspreidt het lijkt of alles langzamer gaat en zodoende heb ik alle tijd terwijl het diepe donker mij het heerlijke gevoel geeft dat niemand mij ongevraagd op de vingers kijkt het kloppen van mijn hart is het enige hoorbare geluid voor mij in de verstilde…
Het herschrijven van ooit kijk terug ook al is niet alles meer te zien door de opkomende mist die de beelden als vertroebeld voorschotelt en zo dik is dat zelfs de stemmen er gedempt doorheen klinken teken de vormen met het- zelfde potlood en herschrijf de woorden met dezelfde gekleurde inkt als ooit toen de stemmen nog helder klonken en het beeld nog niet vertroebeld scheen ik herschreef mijn toekomst
Geheim der haveloosheid afgebladderd groen dat als door eeuwigheid beschadigd haar eigen verleden geeft hoeveel voeten hebben hier gestaan terwijl een hand naar het roest van de deurklink reikte verlangend of bang om de verborgen wereld achter het doorleefde hout te ontdekken piepend ijzer op ijzer wanneer de deur moeizaam open gaat en daglicht het stof doet dansen wie verhaald het geheim van het leven dat ik zoek achter groen van de gehavende deur …
Eigen weg loop soms zoekend, naar waar wind tegen wolken in waait en de zon in het westen opkomt waar bomen in de winter groenen en water opstijgt als vroege regen om de hemel te bevochtigen zoekend naar een wereld zonder horizon, zonder grenzen daar waar waarheid het land is zonder paden.
Het goud blinkt in blikken die veel verder reiken zoveel verder dan de horizon zonder dat de ogen nog scherp zijn de aarde draait achterwaarts in haar kringloop langs de hemel terwijl de horizon naderbij kruipt enkel aan de achterkant blijft er ruimte voor de namen van toen en de dagen die voorbij gingen hoeveel mooier zal de toekomstmuziek klinken dan de liedjes van vroeger die nu zacht samen worden gezongen oneindig veel mooier, …
Het glazen plafond naar boven kijkend had de trap niet eens zoveel treden het leek zo vanzelfsprekend dat ik naar je toe kon klimmen maar telkens als ik dacht vlakbij te zijn stootte mijn hoofd hard tegen het plafond ik kon je zien -je glimlachte- maar niet aanraken het glas bleek te sterk, zelfs voor mij
het blijft zo pijnlijk zo tastbaar dichtbij en elke nieuwe dag voel ik je nog bij mij tijd die verstrijkt en toch went het niet ik moet nog zo leren, leven met m`n verdriet het voelt zo anders zo onheilspellend kil mijn leven verandert zonder dat ik het wil niets is terug te draaien ik mis je lach en je traan nog steeds ben ik verbaast waarom het zo moest gaan toch moet ik wel verder…
Godsgeschenk Laat de kinderen tot mij komen want ze zijn mijn geschenk voor u wees maar niet bang, ze dragen de belofte van mijn eeuwig verbond draag hen in uw liefde en ik zal voor ze zorgen voor eeuwig