Dichterlijke overdenking mijn woorden die welgevormd uit het innerbrein ontspruitende gedachten haar inktvorm geven hoe zal ik weten wat lezers lezen wanneer hun eigen gedachten hun eigen gekozen wegen gaan wat zullen lezers voelen wanneer hun ogen mijn woorden wegen op de weegschaal van hun gevoel is mijn schrijven anders iets dan met mooi verpakte zinnen de waarheid leugen doen zijn?
Oneindig thuis we liepen richting het water met handen warm in de zakken het was tenslotte nog maart maar de zon strooide reeds zilver in onze ogen, en we zwegen alsof het zo hoorde tijd genoeg om achterom te kijken naar onze voetafdrukken in de klei van het wad spreken zou haast oneerbiedig zijn in deze oneindigheid zonder muren, zonder dak en wie toch zou er luisteren wanneer gebeden, als fluister, worden gegeven aan het water…
Een beetje gek ik was gisteren in het stervende bos lag op mijn buik op het groene mos voorbijgangers keken wel wat gek een idioot met dor gras in zijn bek nee niet om lekker te hallucineren dat durf ik niet eens te proberen ik wilde gewoon van heel dichtbij digitaal paddenstoelen fotograferen
De volgende tekst is geschreven door een voor mij op dat moment onbekende mevrouw,in het gastenboek van de Koperen Hoogte op 30-12-01 Een turbulent einde van 2001 Iedereen veel liefs Het leven is de moeite waard Gedi Volkers tot in de eeuwigheid Afscheid zo indrukwekkend en zo warm geschreven in een enkele zin een gastenboek in een hotel alles zeggend, einde en begin gelezen met ogen nat van tranen geschreven met heel vaste hand die liefde wenst…
De verlokking van het bladerbed wadend met gelaarsde voeten door bladeren die ik zelf als was het herfst van de boom heb geblazen vermoeid zoekend naar afdrukken die terugvoeren naar het begin van deze zo heilloze tocht onvindbaar ondanks verwoede pogingen het pad door het bed van vergelend groen te vinden ik keer mijzelf de rug toe en balorig werp ik handen vol bladeren omhoog in de wind onvindbaar zijn ook zij wanneer zij terug dwarrelen…
De R in de maand van mijn jeugd wanneer de zon aan kracht inboet de kilte niet meer kan voorkomen nachten zichtbaar langer worden herfst veelkleurig ritselt in de bomen wanneer de vogels weer gaan trekken de heide paars haar bloeikleur toont wolkenluchten dreigend over waaien geen kunstig nest meer wordt bewoond wanneer regendruppels langs de ramen hun kromme paden naar beneden gaan dwaal ik in gedachten in de tijd terug ik denk aan elke dag die…
De man in het zwart hij knikte slechts, maar sprak geen woord toen hij met rechte schouders weg stapte de hoge hoed tegen de borst gedrukt, door het gras waarop de laatste dauw nog parelde als tranen tussen de stenen die zinloos werden vertrapt onder zijn grote schoenen zijn ogen leken onbewogen naar een niemandsland te kijken, alsof hij daarheen onderweg was zonder dat iemand wist of hij morgen terug zou komen en hij,…
De laatste halte de tijd glipt door je vingers als maagdelijk wit zand zo vaak verjaardag slingers veelkleurig aan de wand zoveel jaren mensenleven hoeveel jaren lief en leed alles aan elkaar gegeven terwijl de tijd vergleed vreugde ,smart en rouw hartezeer en diep verdriet toch bleef Vader u trouw ook al begreep u het niet heel uw leven geborgen voor u vastgesteld op…
De achterkant van mijn gelijk de afdruk van voeten gedrukt in het mulle zand waardoor wij zwoegden en die elk langs een kant van de weg verdwenen wij waanden ons in een wereld die geen zwaartekracht kende (althans dat dachten we) maar de werkelijkheid was anders het zweet maskeerde de tranen die ik huilde in mijn hart omdat ik de ogen droog wilde houden en mij groot hield (voor wie eigenlijk) slechts die boom zoek ik die jij…
Dans met mij vlecht dromen in mijn ogen draai vlammen rond je vingers, vuur, mijn vuur en verwarm mij streel mijn zinnen laat bonte vlinders vrij met je handen, je ogen en verleid mij laat de aarde smelten onder wentelende voeten dicht bij mij, tegen mij en dans met mij