Gedichtenplekje

Begraafplaats knerpend grindpad koud en kil marmeren stenen verweerd en stil treurwilgen markeren de groene heg gestorven geliefden voor altijd weg rouwende mensen geheel ontdaan gebogen hoofden, de ogen betraand eind van een leven, het aardse bestaan alles voorbij waarom moest het zo gaan eeuwige rustplaats wachtend op niets een laatste stille groet, of is er toch iets? de dood overwonnen, verslagen voorgoed wij kunnen het niet het is God die het doet zijn zoon gestuurd om de dood te…

Lees Meer Lees Meer

  De tranen op jouw bast   och kon jij maar spreken over de gapende wond die gesneden is in jouw en de (achteraf) zinloze schaduw die je schonk aan wie je liefste was   waartoe dienen nog jouw wortels die vast verankert in vruchtbare grond het water opzogen om meer dan alleen jouw eigen dorst te lessen   wat nog is de zin om groen te blijven en te groeien nu die tak die liefdevol in jouw was geënt…

Lees Meer Lees Meer

Dictator   rijkdom verworven door kwaad in onwerkelijke weelde gebaad zoveel onschuldig bloed vergoten mensen om niet doodgeschoten   onmenselijke martelpraktijken het land bezaait met lijken angstig wreed terreurbewind ontzag geen vrouw of kind   vergulde marmeren paleizen omringd door dwaze wijzen met volmacht van de haat een geterroriseerde staat   schijnbaar onaantastbaar gelukkig toch breekbaar   een klein hol onder de grond opgejaagd als een zwerfhond een vermoeide gebroken man dat een despoot zo eindigen kan   een hol,…

Lees Meer Lees Meer

Hoe vaak nog lente ?   wanneer de aarde stopt met draaien de hemel enkel zwarte wolken geeft de golfslag van de zee te hoog wordt er niets meer overblijft van wat leeft   hoezeer de schepping kreunen zal onder `s mensen zelfgenoegzaamheid door onbekwaam rentmeesterschap de bom op scherp gezet wordt in de tijd   hoezeer de schepping zuchten zal de schitterende zon te heet zal blijken ozon, mens en dier niet meer beschermt het groene paradijs zal gaan…

Lees Meer Lees Meer

Vaderdag elke morgen als ik weer wakker wordt dan zie ik het hangen dat ronde bord die grote plastic medaille paars getint aan een vrolijk driekleurig ophanglint mijn gedachten zweven in de tijd terug ik zie ze nog staan hun handjes op de rug in de knuistjes het cadeau voor Vaderdag hun twinkelende oogjes en stralende lach die trotse kleuters vol van vertrouwen onze papa is de liefste om van te houden om ontbijt te maken zijn ze nog te…

Lees Meer Lees Meer

Sterke banden   daar ergens, ergens ver achter die ogen die ik zo goed ken woon jij   maar mijn armen zijn te kort om nog bij je te komen en de deur open te houden   langzaam maar zeker valt die in het slot en hoe langzaam ook de dreun klinkt reeds   in je blik die steeds minder spreekt en staart naar daar waar enkel nog verstilling is   reeds rafelen de banden die ons zo sterk samenbinden…

Lees Meer Lees Meer

Schilfer in de tijd wat was ik er graag bij geweest toen dag en nacht werden geschapen toen de ark de aarde aan mocht raken wat was ik er graag bij geweest toen Jozef onderkoning in Egypte was toen Mozes de wet van de stenen tafels las wat was ik er graag bij geweest toen David de reus Goliath versloeg toen een vurige wagen Elia ten hemel droeg wat was ik er graag bij geweest toen Nebukadnessar de god van…

Lees Meer Lees Meer

Oude dagen   ik kan geen blikken meer aanraken, lezen wat ogen schrijven   leegte rimpelt langs het gezicht dat nog staart, achterom houvast zoekend in wat was, in vergeten dagen en slapeloze nachten   nu slecht nog onwetend kind, kind van uw kinderen   de naamlozen met een vertrouwd gezicht,   die hopen op een glimp herkenning   een glimp

Marmer bleke handen   Zijn marmer bleke handen schijnbaar hulpeloos geheven naar de hemel waar een hulpkreet in het gejoel verloren gaat   Zijn marmer bleke handen geboeid en gevouwen als onschuldig schuldige reeds wetende waar de Via Crucis eindigen zal   marmer bleke handen met spijkers doorboord waaruit bloed haar weg naar de aarde zoekt en door het stof wordt verslonden   marmer bleke handen die verkrampen onder de pijn van verlatenheid wanneer Hij in duisternis Zijn helse strijd…

Lees Meer Lees Meer

De laatste kamer   opnieuw is er een deur gesloten knarsend draaide de sleutel in het slot terwijl uw laatste stappen hol klonken in het lege vertrek   een andere deur staat nog open en argwanend schuifelde u er door naar binnen, en ja het was wel mooi, maar u wilde naar huis   het is er gezellig met het laatste restje van uw eigen spulletjes, maar dat maakt mijn tranen niet minder zout als ik nadenk over uw verhuizing…

Lees Meer Lees Meer