Als de nevel breekt

 

gesluierd zacht grijzend doek

waarin de aarde zich verstopt

vaag horend vervormde geluiden

waarin onderaardse hart bons klopt

 

dauwfrisse glinstering, breekbaar

en nog te teer om aan te raken

achtpotig lijfje inspecteert ragfijne

doodsdraden van nachtelijk waken

 

contouren krijgen vorm door de

schemer die zich langzaam uitrekt

de horizon kleurt scharlakenrood

ten teken dat de dage raad is gewekt

 

het niemandsland van zwart naar kleur

de eeuwige strijd tussen nacht en dag

ontwaar stilaan de warme lentezon

die opkomt met een overwinningslach