Als de nevel breekt
Als de nevel breekt
gesluierd zacht grijzend doek
waarin de aarde zich verstopt
vaag horend vervormde geluiden
waarin onderaardse hart bons klopt
dauwfrisse glinstering, breekbaar
en nog te teer om aan te raken
achtpotig lijfje inspecteert ragfijne
doodsdraden van nachtelijk waken
contouren krijgen vorm door de
schemer die zich langzaam uitrekt
de horizon kleurt scharlakenrood
ten teken dat de dage raad is gewekt
het niemandsland van zwart naar kleur
de eeuwige strijd tussen nacht en dag
ontwaar stilaan de warme lentezon
die opkomt met een overwinningslach