Bevroren voelt mijn lach
de rug van het glanzende
plastic paard dat danst op
het ritme van de muziek
een nieuwe tour waar ik
angstig het paard tussen
mijn beide benen vastklem
waar zijn de leidsels die ik
wil vasthouden om te mennen
zonder witte knokkels te tonen
een nieuwe tour op het ritme
van de muziek en het tempo
wordt steeds maar opgevoerd
mijn angst verliest het van
de hoop als ik voel dat het spel
langzaamaan stil komt te staan
de rug van het glanzende paard
dat danst en pas dan stopt waar
de zon mijn gezicht beschijnt en
mijn bevroren lach ontdooit