Brilcream blues

 

veelbelovende woorden

die zij mij schreef gaven

mij hoop voor de toekomst

 

daar waar het licht van de

maan ruimte zag en glans

bracht boven mijn rimpels

 

op mijn kalende kruin waar

enkel korte stekeltjes doen

herinneren aan betere tijden

 

het wonder zou aanstaande

zijn wanneer ik al was het

voor eens gehoorzamen zou

 

vol en krullend zou mijn

kruin zijn en mijn vertrouwen

eens te meer grenzeloos

 

hoe ijdel bleek mijn hoop

en hoe ver weg de waarheid

in het volle licht van de dag

 

geen toekomst gevonden

in de woorden die zij sprak

haar bij overlevering gegeven

 

en immer zal het maanlicht

mij beschijnen en haar glans

zal zijn als nooit tevoren

 

 

de glans van de berusting niet

weerspiegeld uit het wonderrood

 

maar enkel door mijn eigen gel