Cocon
Cocon
ik voel me soms gevangen in mijn eigen leven
dikwijls geketend aan mijn zo zekere bestaan
soms kan ik er even helemaal niet meer tegen
dan wil ik graag weg, het liefst ver hier vandaan
dan wil ik eindeloos zweven op witte wolken
dan wil ik galopperen op een wild zwart paard
ik voel het warme bloed door mijn aderen kolken
een onrustig gevoel, dat mij zoveel zorgen baart
ik wil soms alle schepen achter mij verbranden
ik zoek zo vaak de horizon, dat eindeloze vergezicht
ik wil niet langer die sterke touwen om mijn handen
maar zoek onzelfzuchtige liefde, als in een gedicht
ik voel me vaak een vlinder die de kille herfst trotseert
maar ik wil warmte en gekoesterd worden door de zon
ik hoop dat jij met mij die zoete nectar begeert
heel graag wil ik vlinder blijven, maar niet in een cocon