De krantenmevrouw
De krantenmevrouw
elke ochtend om klokslag zes uur, punctueel op tijd
die aardige mevrouw die de ochtendkrant verspreidt
Ze mist nooit een dag, heeft altijd een goed humeur
opgewekt komt ze binnen door de glazen draaideur
goedemorgen zegt ze, en legt de stapel kranten neer
ik groet haar zonder op te kijken, dat was het weer
het zo gewoon geworden ritueel van iedere dag
zo gewoon, ik zie niet eens haar vrolijke glimlach
dan plots iemand anders die met de krant komt
ik kijk hem verbaasd aan en zwijg stil verstomd
waar is nu toch die zo aardige krantenmevrouw
ik mis haar opeens en ze kwam altijd zo trouw
zo`n aardige dame, en ik weet niets van haar leven
een kleine moeite om haar wat aandacht te geven
elke dag zag ik haar aankomen door het grote raam
die krantenmevrouw, ik weet niet eens haar naam
er staat een kleine advertentie in de ochtendkrant
de naam van de krantenmevrouw is zwart omrand
de letters dansen voor mijn ogen, al is het maar even
haar naam staat voorgoed op mijn netvlies geschreven
gelukkig is dit gedicht geen werkelijkheid
ze kwam vanmorgen binnen, gewoon als altijd
ik heb haar begroet en gevraagd hoe ze heette
ze zei: ik heet gewoon Truus
en ik?
ik zal het nooit meer vergeten