De man in het zwart

 

hij knikte slechts, maar sprak

geen woord toen hij met

rechte schouders weg stapte

 

de hoge hoed tegen de borst

gedrukt, door het gras waarop

de laatste dauw nog parelde

 

als tranen tussen de stenen

die zinloos werden vertrapt

onder zijn grote schoenen

 

zijn ogen leken onbewogen

naar een niemandsland te kijken,

alsof hij daarheen onderweg was

 

zonder dat iemand wist of hij

morgen terug zou komen

 

en hij, hij keek niet om