De nacht

 

bruisend bloed dat ongeremd

bij nacht en ontij zegeviert in

in donkere gedaanten

 

die opgedirkt en naamloos

marcheren als kuddes blinde

kalveren van kroeg naar kroeg

 

om laveloos te vieren op het ritme

van nieuwe trommels en bazuinen

opgezweept door het ritme van het licht

 

wie hoort hun kreten als de nacht

doormidden breekt, en het gebral van

hen die zichzelf hebben verloren

 

in een wankelend hun weg zoeken

naar een verworven bed om

hun roes in uit te slapen

 

als nuttelozen van de nacht

 

 

Naar een lied van Jaques Brel