De onvindbare

 

het is bitter koud, zelfs

binnen voelt het of de

kille wind vrij spel heeft

en pakkertje met je speelt

in het (veel te) grote bed

waarin je verloren en

klein, niets anders hoort

dan je eigen ademhaling

 

met opgetrokken benen

tot bijna in foetushouding

zoek je vergeefs naar de

warme handen van de

onvindbare die naar je

omkijkt en je verstijfde

lichaam tegen zich trekt

om het te verwarmen

 

voor altijd