In de echo weerklinkt de roep

het diepe spoor dat in duister

onzichtbaar is en stroperige

modder die mij vastzuigt

 

op de tast probeer ik vooruit

te komen waar de storm en

regen mijn gezicht geselen

 

tranende ogen vertroebelen

het zicht waarin slechts

spookachtige creaturen figureren

 

onophoudelijk beukt de wind

en mijn stem is niet bij machte

het verre licht aan te roepen

 

hulpeloos verdwaald in donker

is er enkel nog mijn lispelen en

in de echo weerklinkt de roep

 

windstilte