In eeuwige sneeuw
In eeuwige sneeuw
ik glimlach naar je en we
klimmen hoger en hoger
tot ver boven de bergtoppen
waar voetstappen zich
verliezen in de eeuwige sneeuw
nog hoger gaan we en we
banen ons een weg door de
ijle lucht van de dampkring
waar we tikkertje spelen op
het witte tapijt van de Melkweg
het opkomen van de zon is al
zichtbaar omdat we van zo hoog
ver achter de horizon kunnen kijken
we schuiven dicht tegen elkaar en
jij vraagt,