Jutten naar verdronken gedachten
Jutten naar verdronken gedachten
als de eeuwige deining
zonder ophouden een
klein stukje van haar
geheimen op het brede
strand laat aanspoelen
zoek ik ingespannen
naar het raadsel in de
golven die uiteindelijk
breken en tot rust komen
op het zand van de kust
mij verbaas over de
kracht van de branding
die telkens weer een
ander geluid laat horen
de zilte geur herinnerd
mij er aan dat het water
verleden en toekomst in
in zich verborgen houdt
en die nimmer prijsgeeft
plotsklaps ontdek ik dat
mijn voetstappen op de
waterlijn verdwijnen en
mijn sporen telkens door
de vloed worden uitgewist
hoe vreemd toch dat mijn
gedachten zijn verdronken
in het ritme van de golven
en het strand morgen weer
leeg en maagdelijk zal zijn