Kantlijn

 

ver weg huppelden mijn voeten,

ver voorbij de diepe voren, en

de afdrukken die ik achterliet

 

voor later, als ik zou terugkeren

op mijn schreden omdat ik

niet verder kon

 

dan de horizon die te dik was

om doorheen te breken en

die op de rand van de aarde stond

 

ik sliep en speelde krijgertje

met donkere wolken die mij

wilden bedekken als koude deken

 

maar ik blies ze van de hemel en

joeg ze tot achter de horizon

 

waar ze vielen

omdat de aarde plat was