Met stilstaande wieken
Met stilstaande wieken
mijn strijd tegen windmolens
waarvan ik het bestaan telkens
ontkende en de werkelijkheid
van hun zijn boven mijn hoofd
tegen het licht van de ondergaande
zon ontwaarde ik een gekleurd paard
dat door de lucht opgetild zich
langzaam van mij verwijderde
ik meende zelfs een nachtmerrie
te ontwaren vanuit mijn ooghoek
maar bij nader inzien bleek dit slechts
een replica van het paard van Anky
als gehypnotiseerd bleef ik kijken hoe
een groot kasteel voorbijdreef en ik
realiseerde mij dat de blauwe plekken
op mijn arm pijn begonnen te doen
wanhopig vroeg ik mij waarom de
wieken van de molen niet draaiden
en hoe het kon dat ondanks dat het
gevaarte toch boven mij zweefde
mijn voorgenomen gevecht tegen
windmolens aan het zwerk bleek
anders niet te zijn dan een gevecht
tegen met lucht gevuld zeildoek
al mijn dappere gedachten ten spijt
bleek ik niet meer te zijn dan een
toeschouwer bij het ballonnenfestival
in mijn woonplaats Hardenberg