Morgen zie ik hem weer
Morgen zie ik hem weer
de knieën golft, troebel
van het zand dat onder
mijn voeten wegspoelt
ik sta als verloren in
de golven en zie enkel
schuimfiguren door
de vloed aangevoerd
onzichtbaar het strand
waar de branding en
haar eeuwige ritme
de getijden bepalen
er zal ergens wel een zon
schijnen maar mijn idee
van ruimte en tijd blijft
vandaag beperkt tot
naar eigen navel staren
fictief dipje