Portret van de leugen

 

schilder soms met verve één

enkele kleur op een witte ziel

en het mes waarmee de verf

wordt aangebracht verwond

 

de lach inspireert en de diepte

van de wonden deert niet als

het traag sijpelende bloed stolt

onder de dik gepenseelde laag

 

verbeten doorgaand tot ook het

laatste restje zwart van het palet

is geschraapt en er niets anders

prijkt dan een lelijk liegend doek

 

geen kleuren meer voorhanden

geen doek om te beschilderen

en geen mes om beschadigingen

aan te brengen in een witte ziel

er is enkel nog genoeg verf op het

palet voor een eerlijk zelfportret

 

in realistische kleuren