Theater van het sentiment

 

elke avond acht uur gaat het doek omhoog

het verleden komt weer voor mijn geestesoog

de zo vertrouwde klanken op het zwarte vinyl

terugblik in de tijd die ons ongemerkt ontviel

 

ik krijg een rondleiding door vervlogen tijden

mijn geest dwaalt af het is niet te vermijden

ik waan me jong ik kan de hele wereld aan

laat mij maar, laat me nog even in die waan

 

even wegdromen met de muziek van toen

even terug naar de eerste schuchtere zoen

lekker draaien met die oude krasmachine

leefde ik toen op een roze wolk misschien?

 

even meezingen met mijn helden uit die tijd

even terug in de auto waarin in ik heb gevrijd

nog eventjes weer die gevoelens van toen

laat het mij nog één keer weer overdoen

 

helaas:

 

helaas, om elf uur zakt het doek weer dicht

het verleden ebt weer weg uit mijn gezicht

het licht van buiten brengt mij in het heden

maar morgen mag ik toen, opnieuw betreden

 

het doek zal weer om klokslag acht uur rijzen

de presentator zal zich in zijn pak gaan hijsen

vier dagen lang voltooid verleden tijd herkend

het onvolprezen KRO theater van het sentiment