Als gedachten een speelbal zijn

 

 

hoe zal ik ooit die dag vergeten

4 mei in het jaar des Heren 2001

veelal verwarrende gevoelens

jouw naam gebeiteld in een steen

 

wanneer de schepping kleur krijgt

de zon haar prille stralen strooit

het veld vol gele paardenbloemen

zich in haar mooiste kleuren tooit

 

hoe vredig oogt het kerkhof daar

omzoomt door oude eikenbomen

een plekje aan het smalle sintelpad

het einde van jouw aardse dromen

 

ik ruik de lente, pluk wat bloemen

een vlinder fladdert vrolijk rond

een klein boeketje op jouw rustplaats

ik krijg geen woorden uit mijn mond

 

als soms het groen niet groen meer is

en bomen enkel kale takken dragen

de toekomst een herinnering schijnt

zal toch Gods lentezon weer dagen