Als ik hun namen hoor

 

wanneer ik hun namen hoor voorlezen

slechts verstoord door het stampen van

zware laarzen die klinken op de stenen

van het station waar de dood gewoon is

 

wanneer ik hun namen hoor voorlezen

slechts verstoord door angstige kreten

als zij bijeengedreven in veel te kleine

wagons gaan naar waar de zon opkomt

 

wanneer ik hun namen hoor voorlezen

slechts verstoord door het monotone

gebonk van ijzeren wielen op de smalle

rails die leiden naar totale vernietiging

 

wanneer ik hun namen hoor voorlezen

slechts verstoord door de emotie van

hen die de dodendans zijn ontsprongen

terwijl deze trein voor hen nog altijd rijdt

 

wanneer ik hun namen hoor voorlezen

slechts verstoord door mijn angstige

gedachte dat hoe onvoorstelbaar ook,

dit gebonk eens weer hoorbaar zal zijn