Begraafplaats

knerpend grindpad koud en kil
marmeren stenen verweerd en stil
treurwilgen markeren de groene heg
gestorven geliefden voor altijd weg

rouwende mensen geheel ontdaan
gebogen hoofden, de ogen betraand
eind van een leven, het aardse bestaan
alles voorbij waarom moest het zo gaan

eeuwige rustplaats wachtend op niets
een laatste stille groet, of is er toch iets?

de dood overwonnen, verslagen voorgoed
wij kunnen het niet het is God die het doet

zijn zoon gestuurd om de dood te weerstaan
aan het kruis genageld zijn heilswerk gedaan
dat mag onze troost zijn in leven en dood
hij maakt plaats voor ons in Vaders schoot

de leegte zal blijven, het gemis, het verdriet
pijn die blijft branden verdwijnt zomaar niet
tastbare herinneringen de vaak vele vragen
heldere beelden die toch langzaam vervagen