De tranen op jouw bast

 

och kon jij maar spreken

over de gapende wond

die gesneden is in jouw

en de (achteraf) zinloze

schaduw die je schonk

aan wie je liefste was

 

waartoe dienen nog

jouw wortels die vast

verankert in vruchtbare

grond het water opzogen

om meer dan alleen jouw

eigen dorst te lessen

 

wat nog is de zin om groen

te blijven en te groeien nu

die tak die liefdevol in jouw

was geënt zichzelf met een

bloedende bijl heeft losgehakt

van de nerven van jouw bast

 

vriend

 

enkel de jonge takken die jij

draagt doen jouw leven