De weeë geur van plastic
De weeë geur van plastic
te lang reeds midden in de kamer
waar jij met diep gerimpelde blik
in mijn herinnering deel van bent
geraniums die buiten verbergen
en een minimale wereld creëren
die even doods als tijdloos blijkt
als af en toe een vleugje heden
die door de opengaande deur
kiert als wit afgepaste zorg biedt
geleefde handen die moeizaam
de kunstbloemen schikken die op
het dressoir zonder water leven
wat rest is hun weeë geur