Dwaalde

 

door een tuin vol zerken
waaronder niemand lag
al voelde het alsof iemand
 
de klok terugdraaide naar
gisteren toen het nog bitter
koud en regenachtig was
 
waar wind zich probeerde te
warmen aan kale takken omdat
er nog geen groen te vinden was
 
maar nu, nu de merel nestelt onder in
de grote eik en de groene specht
me uitlacht van boven uit de boom
 
voel ik het zongewarmde hout van de
lariks tegen mijn rug en keer mijn
hoofd naar het licht, in een moment
 
van bezinning