Gerimpeld steen
Gerimpeld steen
poreus steen waaruit het
bloed langzaam wegsijpelt
stil liggen ze daar, handen,
te oud om nog iets te doen,
te zwak om ze nog te ballen
de jaren af te lezen aan de
littekens van de wonden
die de tijd heeft geslagen
nu nog open, vragend
terwijl de laatste korrels
fijn zand er uit waaien
gekromd en verweerd
maar toch elke avond,
gevouwen in dankbaarheid