het blijft zo pijnlijk

zo tastbaar dichtbij

en elke nieuwe dag

voel ik je nog bij mij

 

tijd die verstrijkt

en toch went het niet

ik moet nog zo leren,

leven met m`n verdriet

 

het voelt zo anders

zo onheilspellend kil

mijn leven verandert

zonder dat ik het wil

 

niets is terug te draaien

ik mis je lach en je traan

nog steeds ben ik verbaast

waarom het zo moest gaan

 

toch moet ik wel verder

alles gaat gewoon door

alsof jij niet bestaan hebt

maar ik weet beter hoor

 

m`n hart draagt jou bij me

jouw stem streelt mijn oor

je beeld nog zo glashelder

het is of ik jouw huilen hoor

 

jij hebt steeds een ereplaats

in mijn hart en in mijn hoofd

terwijl de tijd mij ongewild

van jouw heldere beeld beroofd