Hospice

 

zo maar vijf zwaluwen, op de

rand van het glazen scherm

onbekommerd kwetterend

naar de klaprozen die

bogen onder warme wind

en steun zochten tegen het hek

 

zomer langs de oever van de Vecht

en waar ik wat gras tussen de stenen

van het pad wegtrok vergat ik bijna

 

dat achter de ramen de dood

zijn sterke draden spint,

wreed en onomkeerbaar

 

en zelfs vijf zwaluwen

geen zomer geven

 

niet voor hen