Jij Koningskind

 

ze zat één rij voor mij

en zong met heldere stem

de tekst zat in haar hoofd

ze zong haar lied voor Hem

 

ze zat één rij voor mij

en keek vragend achterom

alsof ze wilde zeggen

jij vind mij toch niet stom

 

ze zat één rij voor mij

beperkt in haar verstand

haar luide stem steeg op

onhoorbaar was de dissonant

 

nu gaan de bloemen nog dood

nu gaat de zon nog onder

en geen mens kan zonder

water en zonder brood

 

stil maar wacht maar

alles wordt nieuw

de Hemel en de aarde

 

ze zat één rij voor mij

ik zie nog steeds haar blik

samen zongen we haar lied

maar de dissonant was ik