Nog steeds bloeien zijn Hortensia’s

 

 

de weg was smal veel smaller

dan in mijn herinnering waarin

hij eindeloos breed was en er

mos tussen de stenen groeide

 

het voetpad er naast was ooit een

modderige sloot waarlangs rabarber

groeide en die ondanks het verbod

grote aantrekkingskracht uitoefende

 

als vanzelf kijk ik omhoog en probeer

in de enorme (helaas gevelde) lindebomen

te klimmen die schaduw gaven aan het rieten

dak en waarin de duiven hun nest hadden

 

het gezoem van de elektriciteitskabels

buiten aan de muur klinkt weer in mijn

oren alsof vijfendertig jaar in één moment

en op één bladzijde terug te lezen valt

 

ronddwalend merk ik dat bijna niets niet

meer zo is als het ooit was en het verbaast

me dat de toekomst niet oneindig bleek

en reeds het verleden van nu is geworden

 

in gedachten pluk één van de hortensia`s

die langs het tuinpad bloeien en met een

glimlach herinner ik me dat mijn vader ze

snoeide omdat ze anders te groot werden

 

ik was even thuis