Oude dagen

 

ik kan geen blikken meer aanraken,

lezen wat ogen schrijven

 

leegte rimpelt langs het gezicht

dat nog staart, achterom

houvast zoekend in wat was,

in vergeten dagen en slapeloze nachten

 

nu slecht nog onwetend kind,

kind van uw kinderen

 

de naamlozen met een

vertrouwd gezicht,

 

die hopen op een glimp

herkenning

 

een glimp