Twee minuten

 

steeds zachter, maar nog

duidelijk hoorbaar, de echo

van zoveel verloren levens

 

oude monden die getuigen

van een mensenleven terug

zonder te kunnen vergeten

 

hoe het geluid van de dood

klonk in hun oren en zij

angstig de ogen sloten

 

en wij, wij die stil mogen zijn

twee minuten slechts, twee

minuten waarin de echo weerklinkt

 

van de nooit gedroogde tranen

op de gerimpelde gezichten

van hen die overleefden

 

hun tranen die zich vermengen met

de onze als wij stilstaan bij al die

plaatsen waar nog de dood heerst

 

twee minuten